1. |
Kodeinowa jazda
04:30
|
|||
|
Maski z atłasu,
polimerów heterołańcuchowych,
bez naruszania
sektorów pamięci.
Kodeinowa jazda, kodeinowa jazda!
Kodeinowa jazda, kodeinowa jazda!
Tor radiowy
w realizacji scenicznej wytwarza
paraboliczną
charakterystykę umysłu.
Kodeinowa jazda, kodeinowa jazda!
Kodeinowa jazda, kodeinowa jazda!
Wynaturzona rzeźba
psychopaty w starym fraku,
sprzedającego żyletki,
obciągającego druta za forsę.
Kodeinowa jazda, kodeinowa jazda!
Kodeinowa jazda, kodeinowa jazda!
Droga cuchnąca padliną,
na tropie butaprenu.
Droga cuchnąca padliną,
na tropie butaprenu.
Siłuję się z manometrem
wyzwalającym olbrzymią energię.
Strzelają grind glassy.
Znaki handlowe
alfabetu aramejskiego,
pisma ru i kun.
Kodeinowa jazda, kodeinowa jazda!
Kodeinowa jazda, kodeinowa jazda!
|
||||
2. |
Hisar w ciemności
02:58
|
|||
|
Świerzb daje smutek.
Tacy jak my kradną klejnoty gniewu.
Zdemoralizowani,
demony i żmije.
Przepaść bez dna.
Nektar stał się kwasem.
Nektar stał się trucizną.
Wypalona trucizną droga prowadzi,
a ciemność się wykrusza.
Wątpisz?
Jeśli wątpisz
na drutach czasu,
który przecieka przez drzwi,
który przecieka przez ściany.
Rozległe echo w rozpaczy.
Czy ufasz?
Czy ufasz?
Ufasz?
Więc możesz nazbierać robaków,
które wiszą
zdrętwieniem na drutach czasu.
|
||||
3. |
Mizantrop na haju
06:01
|
|||
|
Z zadowoleniem patrzę jak szczochy zmieniają się w proste
błyszczące skarby,
a wokół unosi się smród gówna,
a dla mnie to zapach wolności,
a dla mnie to zapach wolności.
Nieznośny odruch wzgardzenia
na widok zdechłego psa,
samotność stale trwa,
ciemność mroczy.
Fikcyjne szaleństwo
na własną zgubę,
a ból mój ustanie...
Konstelacja lęku,
głos instynktu,
wewnętrzna telepatia,
przemiana planetarna,
faktor!
Na własną zgubę,
a ból mój ustanie...
Faktor!
Faktor!
Paradygmat,
ciemne chwasty czekają,
standardów moralnych,
synteza prawdy,
mechaniczne gesty.
Ciemne chwasty,
standardów moralnych
czekają,
synteza prawdy,
faktor!
A ból mój ustanie...
W poszukiwaniu autentyzmu
używam cudzych słów
i czekam
aż ból mój ustanie.
Surowe kolory,
polarne drogi,
obcy asfalt,
elastyczny i gumowy.
Pod butami jest napalm,
utrwali formę i odlew.
Pod niebem czerwonym
spocona,
długi zielony jaszczur
kielichy staruchy,
to smak tej epoki.
A ból mój ustanie,
a ból mój ustanie,
a ból mój ustanie,
a ból mój ustanie...
|
||||
4. |
Powrót perwersji
03:55
|
|||
|
Demoniczna pantomima,
trująca się robactwem,
sczerniała zgnilizną.
Rany ze srebra.
Widzą obłoki zachodu,
widzą czerwone i sine,
widzą wdzięk Afrodyty
w skorupie gorzkiej radości.
Sardoniczny szczur
w domu wariatów,
w domu bez klamek,
w domu bez okien.
Podaje się za neofitę,
wykrzykuje kazania,
zakuty w kaftan bezpieczeństwa.
Gładzi namiętnie twarz kamienia
i rany ze srebra.
Niszczy na drobne kawałki,
niszczy na makowe ziarna,
niszczy na strzępy czerwone,
niszczy na kompot z maku,
a klej butapren
gładzi twarz kamienia.
|
||||
5. |
Moduły jogina
02:33
|
|||
|
Pies rzeźnika,
destylator,
niewielkie działki
mydliny, myśli.
Sądny dzień,
zmasowany atak,
korzeń mandragory.
Zmysłowe ekscesy groteskowe.
Amestyt.
Wprawny magik zagraża burżuazji
i poeta tylniej straży.
Surowce do wyrobu frontu
atmosferycznego
mieszają się, kotłują
w zaułkach,
w obszczanych bramach.
Zaburzenia histeryczne
na klatkach schodowych,
procesów tlenienia
ilustrują
wieczorny czas na strychu.
Niewielka działka
maku, mydlin, myśli.
Sądny dzień
jak zmasowany atak.
Mieszają się, kotłują,
w zaułkach,
na strychu,
na klatkach schodowych,
w obszczanych bramach.
Mieszają się, kotłują
w zaułkach, w obszczanych bramach.
Mieszają się, kotłują
w zaułkach, w obszczanych bramach.
|
||||
6. |
Dryf molocha
02:49
|
|||
|
Wobec faktu zabawy w gry wojenne,
strefa bagienna
jako oczyszczalnia grafiki postaci.
Modlitwa molocha.
Symboliczne zdarzenia
początków rozłamu
struktury cyklotronu
są czysto prestiżowe.
W kierunku harmonizującym,
szaro-cieniowe światła
na tępym monogramie.
Cuchnący oddech molocha.
(...są czysto prestiżowe...
...w kierunku harmonizującym...
...w kierunku harmonizującym...)
Cyber-wojownicy złomowiska,
z mp55 dtz
z tłumikiem dźwięku.
Prehistoryczne postacie
spadają jak kamienie
w czarną dziurę.
Taaaak, antyczna cząstka anihiliuje.
Cuchnący oddech molocha.
Cuchnący oddech molocha.
|
||||
7. |
Moralny jad
04:53
|
|||
|
Zatrute słowa i przeczucia
Naszego zamkniętego gniewu.
Zatrute słowa i przeczucia.
Brudne myśli, obsceniczne obsesje
Zatrute słowa i przeczucia.
Zawsze gotowi do walki
Brudne myśli, obsceniczne obsesje
Wykute przez Twoich nekromantów
Żebrzące w swoich najciemniejszych zaułkach
Pijemy wspomnienia ze słoika.
Zawsze gotowi do walki.
Milczenia nie ma!
Zardzewiałe poręcze,
Pijani w szarych myślach,
Upojeni tonikiem nihiliści.
Ponowne zaślubiny w motelach
Podsycaja halucynogenne,
Subtelne efekty.
Zatrute słowa i przeczucia
Naszego zamkniętego gniewu.
Zatrute słowa i przeczucia,
Kontrola nowego umysłu.
Zatrute słowa i przeczucia,
Wybuch herezji.
Zatrute słowa i przeczucia,
Za bramą fasady.
Węże pojawiają się w porze deszczowej.
Te małe prostytutki
znudzone ludźmi.
Grymas obrzydzenia,
Na granicy wymiotów.
Zdemoralizowani osobnicy.
Liczne oszustwa - subtelny efekt.
Liczne oszustwa - subtelny efekt.
|
||||
8. |
Deskryptor
04:20
|
|||
|
Na łokciach miasta
straciłem swoje przekonania
i nie mam żadnych wyrzutów sumienia…
"Więc jesteś nie tylko dziwny, ale i tani?"
Gdzie szary, ubrany mężczyzna odradza się.
Śmieją się teraz z zachwytu…
I miernota
naszego zamkniętego gniewu.
Chmury dymu i przeczucia.
Moralne lekcje były udzielane
przez nauczycieli oszustwa.
Kraina neonowych marzeń
rośnie w siłę z upływem czasu.
Entuzjazm zepchnięty przez rzeczywistość.
To miasto straciło swój romantyzm.
Ulice Wrocławia to czarno-biały komiks.
W fabryce likierów Carla Schirdewana
teraz piją denaturat.
Okna wypalone nienawiścią
wszystkie kolory rdzy,
dym ucieka spiralą...
Przepraszam, mam coś, co muszę zobaczyć.
Przepraszam, muszę poczuć trochę szczęścia.
Zakorzeniony w poplamionych łzami dolinach.
Miasto zbudowane na betonie i neonie,
perfumowane haszyszem i gandzią,
jest schronieniem dla szaleńców
naszego zamkniętego gniewu.
Przepraszam, muszę poczuć trochę szczęścia.
Mam coś, co muszę zobaczyć.
|
||||
9. |
Maść na wszy
05:28
|
|||
|
Maść na wszy
to koniec prawdziwej miłości...
Błędne szlaki,
po spirali
w robactwie.
Rozliczne dary u bram zmęczenia,
numery upodlenia
w hermetycznym stanie wyczerpania.
Samo uznanie reguły
jak czerń opium.
Maść na wszy
to koniec prawdziwej miłości...
Szczur zstąpił do piekła,
wzdłuż blizny,
po spirali
w robactwie.
To nowa granica u bram zmęczenia.
W hermetycznym stanie wyczerpania.
Maść na wszy,
cuchnąca amoniakiem,
to koniec prawdziwej miłości...
Błędne szlaki,
wielkie wapienne głazy,
po spirali,
u bram,
w robactwie.
Nie przychodzisz już pusty.
Nie ma podniecenia
ponieważ nic nie zrobisz,
kiedy to koniec prawdziwej miłości.
|
||||
Monument Zero Wrocław, Poland
Bejnar, Osiński, Jackowski
electronic sludge shit with harsh vocals / noise poetry / screaming in deserted factory
Monument Zero recommends:
statycznie na żywo
by śrutownica
Great drone&dance live music straight from Podwodny Wroclaw 2022 festival.
go to album
ARS HUMANA AEDIFICAVIT URBES
by CITIZEN
Truly powerful electronic music.
go to album
My new solo child.
go to albumIf you like Monument Zero, you may also like:
"Oxford Drama" EP
by Oxford Drama
Sweet pop from Poland. Warm synths and subtle beats make way for Małgorzata Dryjańska's charming voice.
go to album
featured on Bandcamp Radio Jun 27, 2023
go to album
featured on Bandcamp Radio Apr 18, 2023
go to album
